Από τη θάλλασα έρχεται πάντα η σωτηρία....

Από: loudarea.me

Οι προτεστάντες το πιστεύουν ακράδαντα: “Δεν υπάρχουν αθώοι”. Και το έλεοςμπορεί κάποιος να το προσμένει μόνο εάν και εφόσον “πάρει χάρη”, δουλεύοντας σκληρά. Πάνω κάτω αυτή είναι σε δυο γραμμές η ηθική του καπιταλισμού. Στην καθ’ ημάς Ανατολή πάλι, το “δεν υπάρχουν αθώοι” είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Έτσι ώστε ο καθένας έχοντας συνείδηση της μικρής ή μεγάλης ενοχής του, να συγχωρήσει τον άλλο. Διότι μόνον επιεικής και συγχωρητική μπορεί να είναι μια δημοκρατία, αλλιώς οδηγείται στην κατάλυσή της από τα μίση και τη βία.
Το να θυμώνουμε, διαχρονικά, με τους προτεστάντες επιστάτες μας δεν μας έχει βγάλει πουθενά. Διότι κάνουμε αυτό που περιμένουν. Προτάσσουμε τον εγωισμό μας και καταλύουμε τη δημοκρατία μας. Με αποτέλεσμα η ιστορία αυτού του τόπου απο τη συγκρότηση του νεοεληνικού κράτους μέχρι σήμερα να είναι η ιστορία του πλιάτσικου. Πλατσικολογούμε τους εαυτούς μας, όσο και όπως μπορεί ο καθένας, έχοντας ήσυχη τη συνείδησή του πως οι κακοί είναι οι άλλοι, οι ξένοι, αυτοί που μας επιβουλεύονται. Μόνο που αυτή η επιβουλή τους εξυπηρείται τα μάλα απο το εγωιστικό πλιάτσικο, χωρίς συνείδηση ενοχής και άρα με τη δημοκρατία σε κατάλυση.
Αυτοί που δήθεν κοπτονται για τη δημοκρατία, είτε απο τη μια πλευρά, είτε απο την άλλη, κάνουν ό,τι μπορούν για να την κρατούν μακριά απο την οργάνωση του δημόσιου βίου. Διευκολύνονται έτσι στο να πλιατσικολογούν απο τη μια άκρη του πολιτικού φάσματος ως την άλλη. Αφήνοντας φυσικά ορθάνοιχτη την πόρτα στην ξένη επιβουλή, η οποία υποόσχεται έλεος αν δουλέψουμε σκληρά, κααταβάλλοντας ταυτόχρονα κάθε δυνατή προσπάθεια να παραμείνουμε ίδιοι και απαράλλακτοι διότι αυτό την εξυπηρετεί άριστα.
Αν θέλουμε δημοκρατία πρέπει να επαναστατήσουμε. Αλλά η επανάσταση δεν είναι ούτε τα ογκώδη συλλαλητήρια, ούτε οι μολότωφ και οι σπασμένες βιτρίνες. Όλα αυτά είναι μέρος του “συστήματος”. Για να πλιατσικολογούν οι “μέσα” πρέπει να πλιατσικολογούν και οι “έξω”.
Αυτή η νοοτροπία του “κατσαπλιά” είναι η ιδεολογική σταθερά που διαπερνά οριζόντια όλο το πολιτικό σύστημα, απο τις άκρα ξεδιά ως τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Σταθερά αποενοχοπποίησης με το πρόσχημα πως “και οι άλλοι τα ίδια κάνουν”, και “πρέπει να τους δώσουμε ένα μάθημα”, διότι “καλύτερα εμείς παρά αυτοί”, “αν δεν τα πάρουμε εμείς, θα τα δώσοουν στους ξένους”, κ.ο.κ.
Αδυνατούμε ως λαός να βρεθούμε “εν σχέση”. Πάντα θα μας χωρίζει το “εμείς” και οι “άλλοι”, κρύβοντας απο τον εαυτό μας τη μεγάλη αλήθεια: δεν συγχωρούμε τους άλλους και αυτοπαγιδευόμαστε σε φαύλους κύκλους. Ποιος αμφιβάλλει πως ο Εθνικός Διχασμός βενιζελικών και αντιβενιζελικών δεν κόστισε εθνικά; Ποιος αμφιβάλλει πως ο Εμφύλιος δεν κόστισε εθνικά;
Ήρθε η ώρα του καθρέπτη. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως Έλληνες πρέπει να γίνουμε
Έλληνες. Τι σημαίνει Έλληνας; Σημαίνει να έχεις την παιδεία εκείνη που θα σε οδηγήσει σε εκείνο το ύψος αρετής που είναι αναγκαίο για να εξασφαλίσεις την αυτεξουσιότητα του προσώπου σου σε μια κοινωνία αυτεξούσιων προσώπων.
Άρα: ή θα δουλέψουμε σκληρά και θα γίνουμε προτεστάντες ή θα εξαφανιστούμε απο προσώπου γης, ή στο ‘παραπέντε” θα αποφασίσουμε να γίνουμε Έλληνες. Πρωτίστως δηλαδή να απαλλαγούμε απο το θυμό μας. Ο ‘θυμωμένος Αχιλλέας” δεν μπορεί να σκοτώσει τον Έκτορα. Και δεύτερον, να επινοήσουμε, να σχεδιάσουμε και να κατασκευάσουμε σαν τον Οδυσσέα, τον “Δούρειο Ίππο” με τον οποίο θα μπούμε στα προτεσταντικά τείχη.
Σχεδόν μισοσυνειδητά ο “Δούρειος Ίππος” που χρησιμοποιήσαμε απο το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα ήταν αυτός της Ναυτιλίας. Πρακτικά, δεν έχουμε άλλη επιλογή και σήμερα. Μπορούμε όμως να το πράξουμε πιο συνειδητά, πιο οργανωμένα, πιο εθνικά.
«Εκ της θαλάττης άπασα ήρτηται σωτηρία » κατά τη ρήση του Ξενοφώντα. Αν πετύχουμε αυτό,μετά θα έρθουν και όλα τα άλλα. Διότι το Αιγαίο, δεν ανήκει μόνον στα ψάρια του!